Herken je dit?
Je bent weer eens met je zus, die je een tijd niet hebt gezien en binnen de kortste keren denk je: ‘O jee, daar gaan we weer!’ of ‘O, daar heb je haar weer, ze moet altijd zoveel aandacht hebben!’ Ze is weer met een groots plan bezig, dat nooit van de grond komt en heeft zoals gewoonlijk alleen aandacht voor haar eigen verhaal. Je telt niet in haar ogen. Je sluit je af en je bent er weer helemaal klaar mee.
Hoe zou het voor je zijn om op dat moment niet, zoals je gewend bent, af te haken? Maar dat je probeert contact te maken? Luistert naar haar verhaal, misschien zelfs belangstelling toont? Uit jullie ouwe groef treedt? Iets anders doet dan je gewend bent?
